Bütün bunların olamayacağını söyleyen insanlar var biliyorum. Hatta 17 yaşına basarken 16′ nın nasıl olduğunu unutan insanlar var. Bunların hepsinin bir gün hikaye olacağını biliyorum. Fotoğraflarımız mazi olacak ve hepimiz birilerinin anne, babası olacağız ama şimdi bunlar hikaye değil, yaşanıyor. İşte buradayım ve ona bakıyorum. Çok güzel görüyor. Görebiliyorum. Kendinin üzücü bir hikaye olmadığını bildiğin an bu. Hayattasın!
Umutsuzluğun, yalnızlığın tam da kaderi olduğunu düşündüğü ve zamanın durduğuna inandığı anlarda, sevmenin ve sevilmenin sihriyle yeniden hayatın sahnesine çıkan bir gencin kendini yeniden canlı hissettiği satırlar The Perks of Being a Wallflower’a ait. Aynı adlı romandan sinemaya uyarlanan ve Türkçe’ye “Saksı Olmanın Faydaları” olarak çevirilen film, liseye yeni başlayan Charlie’nin başından geçenleri, yazdığı mektuplarda anlatması üzerinden gidiyor.
En yakın arkadaşını kaybetmesinin ardından bir süre tedavi gören Charlie için okula başlamak, yeni bir çevreye uyum sağlamak yaşıtlarına göre daha güçtür. Okulun ilk gününden itibaren zor anlar yaşamakta ve lisenin bitmesi için tam anlamıyla gün saymaktadır.
Travma sonrası stres bozukluğu belirtileri gösteren Charlie, filmin bazı yerlerinde teyzesi ile geçirdiği zamanlarla ilgili geçmişe dönüşler yaşar. Fakat bu geri dönüşlerin onun için ne anlam ifade ettiği konusunda tam olarak bir fikri yoktur. Bu bölük pörçük anıları bir türlü bir araya getirip anlamlandıramaz. Bu nedenle bunların, teyzesinin ölümünden duyduğu suçluluk duygusundan kaynaklandığını düşünür.
Üst üste yaşadığı travmalar sonucunda özgüven problemi yaşayan Charlie için arkadaşlık ilişkisi kurmak oldukça zordur. Kimse tarafından fark edilmeyeceğini düşünürken Charlie’nin yolu son sınıfta okuyan Sam ve Patrick ile kesişir. Yeni ortamlara giren Charlie için lise artık eskisi kadar kötü bir yer değildir. Sam ile vakit geçirdikçe onun kendisi için arkadaş olmanın ötesinde bir önem taşıdığının farkına varır.
Sam, Charlie için, teyzesinden sonra hayatındaki en önemli insan olmuştur. Sam’le yaşadığı yakınlık ve yoğun hislerin geçmişte yaşadığı anıları tetiklemesi üzerine, Charlie’nin çocukluğunda ve sonrasında bir türlü anlamlandıramadığı anıları nihayet yerine oturur. Charlie, çocukken teyzesinin kendisini istismar ettiğini hatırlar. Yıllar süren suçluluk ve kafa karışıklığı yerini farkındalığa bırakır. Ardından ailesinin ve arkadaşlarının desteğiyle birlikte kabul ve iyileşme gelir. Filmin başından sonuna kadar Charlie’nin yaşadığı değişim aslında akran desteğinin ve sosyalleşmenin bireylerin kendilerine karşı pozitif benlik algısı geliştirmesindeki önemini vurgular nitelikte.
